من معمولًا زیاد فکر می کنم، مخصوصن اگر ساعت 2نصفه شب کسی را نصیحت کرده باشم.
این بار فکر کردم دوست داشتن تاوان دارد، انتخاب اشتباه تاوان دارد، خیلی چیزهای دیگر هم تاوان دارد.
من تاوان سنگینی پرداخته ام، بابت دوست داشتن آدم هایی که نشناخته عاشقشان شدم، ندانسته عاشقشان شدم، بدون آنکه لحظه ای به چرایی بودنشان شک کنم.
آدم های مثل من را به سادگی میشود گول زد، چون آدم های مثل من باور نمی کنند کسی به راحتی و پشت سر هم دروغ بگوید.
من های روی زمین دلشان زود میشکند، ولی به دل نمیگیرند. من ها از کسی متنفر نمیشوند. من ها برای این دنیا ساخته نشده اند.
من ها زود پیر میشوند، چون عاشق خاطراتشان میشوند. من ها خسته کننده هستند، چون آدم ها را به چالش نمیگیرند، همیشه نگران آدم هایشان هستند و این به مثابه ی سواری دادن است.
اما این بار یک من قانون شکنی میکند، شاید دلش برای خودش خیلی سوخته است. تاوان ها را ناعادلانه دیده است. تحملش طاق شده است. خاطراتش گاه اذیتش میکنند، به اعتمادش مشکوک است به صداقتی که میپنداشت بی نظیر است شک دارد، حتی بیشتر از این ها...
این من یاغی قسم خورده است اسم آدم هایش را به زبان نیاورد، اسمی را که ماه ها بی وقفه تکرار میشد.
این من معترض است و انسان معترض میتواند انقلاب کند، حتی رفرم را هم قبول ندارد!!
این من معترض یاغی به عشقی که داشت ایمان دارد، حتی هنوز هم... ولی با قربانی کردن های پی در پی عشقش را خرج خرید نفرت نمی کند.تنها جایی خاکش میکند.
روح این عشق روزی طغیان میکند، خواب کسی را آشفته میکند. تاریخ آن روز معلوم نیست شاید همان روزی که نقشه ی گنج خاک شده ی من را میدزدند باشد.
من انقلاب می کند، من ذهننش را خالی میکند از تمام عشقبازی ها، از تمام بودن هایی که امروز سراسر شک شده است...
دیگر در مورد خوبی های آدم خیالبافی نمی کند، برای توجیه رفتارهای زشتش دلیل تراشی نمی کند...
اصلا برای عشقش فردی قائل نمی شود.
من، بد هم نمیشود. تنها آرزوهایش را قربانی نمی کند.
همیشه میترسیدم از روزی که دیر شود و تو نیامده باشی، میترسیدم از امروزی که تو مرا از دست بدهی. روزی که تو مرا از دست دادی من تنها یک آدم ناراحت نا صادق از خود راضی را از دست دادم که در زمینه ی کاریش موفق بوده.
من این روزها زیاد بغض میکند...
من این روزها احساس قدرت میکند...
من این روزها خودش هم حال خودش را نمیداند، تغییر همیشه با درد همراه است.
*azeri music
این بار فکر کردم دوست داشتن تاوان دارد، انتخاب اشتباه تاوان دارد، خیلی چیزهای دیگر هم تاوان دارد.
من تاوان سنگینی پرداخته ام، بابت دوست داشتن آدم هایی که نشناخته عاشقشان شدم، ندانسته عاشقشان شدم، بدون آنکه لحظه ای به چرایی بودنشان شک کنم.
آدم های مثل من را به سادگی میشود گول زد، چون آدم های مثل من باور نمی کنند کسی به راحتی و پشت سر هم دروغ بگوید.
من های روی زمین دلشان زود میشکند، ولی به دل نمیگیرند. من ها از کسی متنفر نمیشوند. من ها برای این دنیا ساخته نشده اند.
من ها زود پیر میشوند، چون عاشق خاطراتشان میشوند. من ها خسته کننده هستند، چون آدم ها را به چالش نمیگیرند، همیشه نگران آدم هایشان هستند و این به مثابه ی سواری دادن است.
اما این بار یک من قانون شکنی میکند، شاید دلش برای خودش خیلی سوخته است. تاوان ها را ناعادلانه دیده است. تحملش طاق شده است. خاطراتش گاه اذیتش میکنند، به اعتمادش مشکوک است به صداقتی که میپنداشت بی نظیر است شک دارد، حتی بیشتر از این ها...
این من یاغی قسم خورده است اسم آدم هایش را به زبان نیاورد، اسمی را که ماه ها بی وقفه تکرار میشد.
این من معترض است و انسان معترض میتواند انقلاب کند، حتی رفرم را هم قبول ندارد!!
این من معترض یاغی به عشقی که داشت ایمان دارد، حتی هنوز هم... ولی با قربانی کردن های پی در پی عشقش را خرج خرید نفرت نمی کند.تنها جایی خاکش میکند.
روح این عشق روزی طغیان میکند، خواب کسی را آشفته میکند. تاریخ آن روز معلوم نیست شاید همان روزی که نقشه ی گنج خاک شده ی من را میدزدند باشد.
من انقلاب می کند، من ذهننش را خالی میکند از تمام عشقبازی ها، از تمام بودن هایی که امروز سراسر شک شده است...
دیگر در مورد خوبی های آدم خیالبافی نمی کند، برای توجیه رفتارهای زشتش دلیل تراشی نمی کند...
اصلا برای عشقش فردی قائل نمی شود.
من، بد هم نمیشود. تنها آرزوهایش را قربانی نمی کند.
همیشه میترسیدم از روزی که دیر شود و تو نیامده باشی، میترسیدم از امروزی که تو مرا از دست بدهی. روزی که تو مرا از دست دادی من تنها یک آدم ناراحت نا صادق از خود راضی را از دست دادم که در زمینه ی کاریش موفق بوده.
من این روزها زیاد بغض میکند...
من این روزها احساس قدرت میکند...
من این روزها خودش هم حال خودش را نمیداند، تغییر همیشه با درد همراه است.
*azeri music
No comments:
Post a Comment